รักใครก็ได้ แต่อย่าลืม รักตัวเอง ให้มากก่อน

ไม่ว่าเราจะเจ๋งแค่ไหน ก็จะมีคนที่ดูเจ๋งกว่าเราเสมอ ยิ่งโซเชียลยุคนี้ยิ่งทำให้เรารู้สึกว่าไม่พอ ไม่สวยพอ ไม่รวยพอ ทั้งที่ในชีวิตจริงแต่ละคนก็มีปัญหาของตัวเอง แค่เราไม่เห็นมันเท่านั้นเอง

ลองหยุดเลื่อนฟีด แล้วหันมามองสิ่งที่เราทำได้ดีดีกว่า เริ่มจากขอบคุณตัวเองเล็ก ๆ ทุกวัน เช่น วันนี้ตื่นมาได้ก็เก่งมากแล้ว หรือวันนี้อดใจไม่ดราม่ากับคน toxic ก็เก่งสุด ๆ แล้ว เห็นคุณค่าเล็ก ๆ ของตัวเองบ้าง ชีวิตจะเบาลงเยอะเลย

สุขภาพดีไม่ใช่แค่เรื่องภายนอก แต่รวมถึงจิตใจที่ไม่พังด้วยนะ ลองกินของดี ๆ เข้านอนให้ตรงเวลา ออกกำลังกายเบา ๆ แม้แค่เดินเล่นหน้าบ้านก็ยังดี แล้วก็อย่าลืมหาเวลานั่งนิ่ง ๆ กับใจตัวเองบ้าง ไม่ต้องให้ใครมาโอ๋หรอก เราโอ๋ตัวเองได้

นอกจากนี้ถ้ามีเรื่องที่ทำให้เครียดหรือกังวล ลองเขียนมันออกมา หรือพูดกับคนที่ไว้ใจได้ ถ้าไม่ไหวจริง ๆ ก็ปรึกษานักจิตวิทยาได้เลย ไม่ต้องอาย การดูแลใจไม่ใช่เรื่องอ่อนแอ แต่มันคือพลังที่โคตรแข็งเลยล่ะ

เราทุกคนล้วนเคยพลาด เคยทำอะไรแย่ ๆ มาทั้งนั้นแหละ แต่มันไม่ใช่เหตุผลที่ต้องแบกความผิดไว้ตลอดไป การให้อภัยตัวเองคือของขวัญที่ดีที่สุดที่เรามอบให้ตัวเองได้ เพราะมันช่วยให้เราก้าวต่อไปได้แบบไม่ติดค้าง

อย่าย้อนกลับไปซ้ำเติมตัวเองเลย สิ่งที่ทำได้คือเรียนรู้จากมัน แล้วเดินหน้าต่อด้วยเวอร์ชันใหม่ของเรา ถ้าตัวเรายังไม่ยกโทษให้ตัวเอง แล้วใครล่ะจะทำแทน?

ชีวิตมันไม่ควรมีแค่หน้าที่นะ ต้องมี “ความสุขส่วนตัว” ด้วย ลองหากิจกรรมเล็ก ๆ ที่ทำแล้วยิ้มได้ เช่น วาดรูป ทำอาหาร ปลูกต้นไม้ ดูซีรีส์ หรือแม้แต่แค่ฟังเพลงที่ชอบบนหูฟังดี ๆ ก็เป็นการรักตัวเองเหมือนกัน

เวลาทำในสิ่งที่ตัวเองชอบ เราจะลืมความเครียดไปชั่วคราว และมันช่วยเติมพลังใจให้เราได้มากจริง ๆ ลองทำให้เป็นกิจวัตร จะรู้เลยว่าไม่ต้องพึ่งใครเราก็แฮปปี้ได้เหมือนกัน

บางทีเราต้องกล้าบอกว่า “พอแล้ว” หรือ “ไม่เอา” กับบางเรื่องหรือบางคน เพราะถ้าเราไม่สร้างเส้นแบ่ง คนอื่นจะเหยียบเข้ามาเรื่อย ๆ จนเราลืมไปว่าตัวเองก็มีสิทธิ์ปกป้องใจตัวเองเหมือนกัน

การมีขอบเขตชัดเจนไม่ใช่เรื่องใจร้าย แต่มันคือการเคารพตัวเอง และถ้าใครไม่เข้าใจขอบเขตเรา แปลว่าเขาไม่ควรอยู่ในชีวิตเราตั้งแต่แรกแล้วล่ะ